Mullaperiyar Dam
Mullaperiyar Dam
|
|
 |
|
Official name
|
Mullai Periyar Dam
|
Location
|
|
Coordinates
|
|
Construction began
|
1887
|
Opening date
|
1895
|
Dam and spillways
|
|
Surki ( A mixture of sugar and Calcium oxide)
|
|
Height
|
155 ft (47.24 m)
|
Length
|
1200 ft (365.76 m)
|
Impounds
|
|
Type of spillway
|
None
|
Reservoir
|
|
Creates
|
Periyar Reservoir
|
Capacity
|
443.23 million cubic meter
|
Mullai periyar Dam (Malayalam: മുല്ലപെരിയാര് അണകെട്ട്), is a masonry gravity dam
over River Periyar, with a height of 155 feet and length 1200 feet and is
located 3900 feet above m.s.l. on the High Ranges (Cardamom Hills) of Western
Ghats in Thekkadi, Idukki District of Kerala,India. It was constructed in 1895 by the
British Government, over the headwaters of the west-flowing Periyar River and its tributary
Mullaiyar, to divert water eastwards to Madras Presidency area (the present-day
Tamilnadu). The Periyar National Park, Thekkady is located around the
Periyar reservoir formed by the backwaters of this dam. The dam is operated by
the Government of Tamil Nadu based on a 999-year lease
agreement made during erstwhile British colonial rule, between the
British Government (Madras Presidency) and the Travancore Maharajah. The
catchment areas and river basin of River Periyar downstream include five
Districts of Central Kerala, namely Idukki, Kottayam, Ernakulam, Alappuzha and
Trissur with a total population of around 3.5 million. Water diverted eastward
flows through a tunnel from the dam, joins River Vaigai in Tamilnadu, and is
used for irrigation and power generation in Tamilnadu. The Periyar Power
Station in Lower Periyar, Tamilnadu generates hydro-electricity from the
diverted waters. The dam has been a bone of contention between the State
Governments of Kerala and Tamilnadu, with Tamilnadu demanding raising of water
level in the reservoir to increase flow of water to Tamilnadu, and Kerala
objecting to this on the grounds of safety of the 116 year old reservoir that
is built using lime and surkhi mortar. Earthquakes in the area have further highlighted
safety issues and concerns. Various issues are still being adjudicated by the
Supreme Court of India.[1][2][3].
Mullaperiyar has been a hot issue politically and legally between the two
Southern States of India, namely, Tamilnadu and Kerala.[4]
Contents
·
5 Notes
|
Mullai Periyar Dam and
River
The name is derived from a portmanteau of Mullaiyar and Periyar.
As the dam is located at the confluence of the Mullayar and Periyar Rivers, the
river and the dam came to be called Mullaperiyar.[5][6]
Periyar river originates in the Sivagiri
Hills of the Western Ghats in Kerala, flows northwards and at Thekkady joins
the west-flowing Mullaiyar, also originating in the Western Ghats in Kerala.
The Mullaperiyar dam is constructed at the confluence of both the rivers Periyar
and Mullaiyar to create the Periyar reservoir. From Periyar Thekkady reservoir,
water is diverted eastwards to Tamilnadu via a tunnel enabling the water to
join the Vaigai River. From Periyar Thekkady Reservoir, the Periyar river flows
northwestward into the Idukki reservoir formed by the Idukki, Cheruthoni and
Kulamavu dams. From Idukki reservoir, Periyar river flows northwestwards and
then westward to join the Arabian sea at Munambam near Kodungallur and the
Vembanad lake at Kochi.
History
On 29 October 1886, a lease
indenture for 999 years was made between Maharaja of Travancore, Vishakham
Thirunal and Secretary of State for India for Periyar irrigation works. The
lease agreement was signed by Dewan of Travancore V Ram Iyengar and State Secretary
of Madras State (under British rule) J C Hannington. This lease was made after
constant pressure on Travancore King by the British for 24 years. The lease
indenture inter alia granted full right, power and liberty to construct, make
and carry out on the leased land and to use exclusively when constructed, made
and carried out all such irrigation works and other works ancillary thereto to
Secretary of State for India (now Tamil Nadu). The agreement was to give 8000
acres of land for the reservoir and another 100 acres to construct the dam. And
the tax for each acre was 5 RS per year. When India became independent, the
lease got expired. After several failed attempts to renew the agreement in
1958, 1960, and 1969, the agreement was renewed in 1970 when C Achutha Menon
was Kerala Chief Minister. According to the renewed agreement, the tax per acre
was 30 RS, and for the electricity generated in Lower Camp using Mullaperiyar
water, the charge was 12 RS per kiloWatt per hour. This was without the consent
of the Legislative Assembly of Kerala[citation needed]. This agreement expired in
2000[citation needed]. However, Tamil Nadu still
uses the water and the land, and the Tamil Nadu government has been paying to
the Kerala government for the past 50 years 2.5 lakhs Rs as tax per year for
the whole land and 7.5 lakhs RS per year as surcharge for the total amount of
electricity generated.
The first dam was built by
the British Corps of Royal Engineers. After the first dam was
washed away by floods, a second dam was built in 1895. it is built with stone
and Surki ( A mixture of sugar and Calcium oxide).
The construction work on a
small dam began in 1850 but was abandoned. This was because of fever among
workers and demand for higher wages. In May 1882, the work on the dam resumed
and was entrusted to Major John Pennycuick. It's total estimated cost was
Rs. 84.71 lakhs. The reservoir was to have a height of 152 feet and a capacity
of 10.56 thousand million cubic feet.[8]
The dam's purpose was to
divert the waters of the west-flowing Periyar River eastward, taking the water
from the reservoir through a tunnel cut across the watershed and Western Ghats to the arid rain shadow
regions of Theni, Madurai District, Sivaganga
District and Ramanathapuramdistricts
of Tamil Nadu.[9] Although Kerala claims that
the agreement was forced on the then princely State of Travancore,
presently part of Kerala, the pact was re-validated in 1970 by Kerala and Tamil
Nadu.[10] The lease provided the
British the rights over "all the waters" of the Mullaperiyar and its catchment basin, for
an annual rent of Rs. 40,000.
Bio-Diversity
According to the scientific
research & study report of kerala forest research institute says that, the
place surrounding the dam is considered as a bio-diversity hot spot[11]
Disputes
The government of Tamil
Nadu has proposed an increase in the storage level of the dam from the
currently maintained 136 feet (41 m) to 142 feet (43 m)[citation needed]. The Kerala government has
opposed this move, citing safety concerns for the more than hundred year old
dam and especially for the thickly populated 4 districts downstream.
The Lease Agreement
A lease deed was signed
between the Travancore Princely State and British Presidency of Madras in 1886
which gave the British the right to divert "all the waters" of the
Mullaperiyar and its catchment to British territory (the Madras Presidency, now
Tamil Nadu) for 999 years.[12]After
Independence, both the entities became non-existent. Further, according to Indian Independence Act 1947, all the treaties
between British Government and Indian Princeley States have lapsed. Moreover,
Article 131 of the Constitution of India denies Supreme Court of
jurisdiction on pre-constitutional agreements.[13] Kerala argued that the
agreement is not an equal one, but imposed on the local King by the British
Empire.
In 1970 the Kerala and
Tamil Nadu governments signed a formal agreement to renew the 1886 treaty
almost completely. The Idukki Hydroelectric project,
located 30 km downstream was completed in 1976 by the Kerala government [14] After Independence the
areas downstream of the Mullaperiyar become heavily inhabited, as Kerala has a
very high population density.
Safety Concerns
In 1979, safety concerns
were raised by Kerala Government after a minor earthquake, after which a few leaks
were detected in the dam. A state agency[15] had reported that the
structure would not withstand an earthquake above magnitude 6 on the Richter scale. The
then Tamil Nadu government lowered the storage level to the current 136 feet
(from 142.2 feet) at the request of the Kerala Government to carry out safety
repairs, after which it was suggested that the storage level could be raised to
the full reservoir level of 152 feet (46 m). Security concerns regarding
the downstream inhabitants prompted Kerala to backtrack on the 1970 Agreement
in 2000.[citation needed]
Tamilnadu's stand
Meanwhile, the Tamil Nadu
government had increased its withdrawal from the reservoir, with additional
facilities to cater to the increased demand from newly irrigated areas.[citation needed] One article[16] estimates that "the
crop losses to Tamil Nadu, because of the reduction in the height of the dam,
between 1980 and 2005 is a whopping Rs. 40,000 crores. In the process the
farmers of the erstwhile rain shadow areas in Tamil Nadu who had started a thrice
yearly cropping pattern had to go back to the bi-annual cropping."
However, the Kerala
Government maintains that this is not true. During the year 1979–80 the gross
area cultivated in Periyar command area was 171,307 acres (693.25 km2).
After the lowering of the level to 136 ft (41 m), the gross irrigated
area increased and in 1994–95 it reached 229,718 acres (929.64 km2).[17]
An article written in 2000
in Frontline stated: "For every
argument raised by Tamil Nadu in support of its claims, there is
counter-argument in Kerala that appears equally plausible. Yet, each time the
controversy gets embroiled in extraneous issues, two things stand out: One is
Kerala's refusal to acknowledge the genuine need of the farmers in the
otherwise drought-prone regions of Tamil Nadu for the waters of the
Mullaperiyar; the other is Tamil Nadu's refusal to see that it cannot rely on
or continue to expect more and more from the resources of an other State to
satisfy its own requirements to the detriment of the other State. A solution
perhaps lies in acknowledging the two truths, but neither government can afford
the political repercussions of such a confession".[18]
Current status
Tamil Nadu is the custodian of the dam
and its surrounding areas. In 2006, the Supreme Court of India has allowed for the storage
level to be raised to 142 feet (43 m).[19] However, the Kerala
Government promulgated a new "Dam Safety Act"
against increasing the storage level of the dam, which has not been objected by
the Supreme Court. Tamil Nadu challenged it on various grounds. The Supreme
Court issued notice to Kerala to respond; however, did not stay the operation
of the Act even as an interim measure. The Court then advised the States to
settle the matter amicably, and adjourned hearing in order to enable them to do
so. The Supreme Court[20] of India termed it as not
unconstitutional. Meanwhile, the Supreme Court constituted a Constitution bench
to hear the case considering its wide ramifications. The case involves
pre-constitutional agreement between two entities which does not exist now.
Kerala's Stance: Kerala did
not object giving water to Tamil Nadu. Their main cause of objection is the
dams safety as it is as old as 110 years. Increasing the level would add more
pressure to be handled by already leaking dam. No masonry dam may survive for
999 years so a new dam may replace the existing one in near future.
Tamil Nadu's Stance: The
State wants that the 2006 order of Supreme court be implemented so as to increase
the water level to 142 feet (43 m).
In September 2009, the
Ministry of Environment and Forests of Government of India granted[21] environmental clearance to
Kerala for conducting survey for new dam downstream. Tamil Nadu approached
Supreme court for a stay order against the clearance; however, the plea was
rejected. Consequently, the survey was started in October, 2009. The survey
team looked at three spots for the final report.
The arguments of Kerala and
Tamil Nadu are continuing in the Constitution bench of Supreme Court. Adv.
Harish Salve appeared for Kerala and Adv. Parasaran appeared for Tamil Nadu in
Supreme Court.[22] Kerala argued that if
Mullaperiyar is an interstate river, the Supreme Court has no jurisdiction to
intervene in the issue and that it must be dealt with by an independent
tribunal. It also argued that if Mullaperiyar is an intrastate river, then the
Dam Safety Authority of Kerala is constitutional, and that the Supreme Court
has no jurisdiction to intervene in a pre-constitutional agreement. Thus, the
water provision is now done under the 1970 review agreement between the States.
Together with safety concerns, now the Kerala government argues that if the
water level is increased to 142 feet, wide forest areas that are inhabited by
conserved flora and fauna will be inundated. Tamil Nadu insists that the
non-implementation of Supreme Court Order to increase water level by Kerala is
the first issues tobe tackled. Tamil Nadu also asserted that Mullaperiyar is
not an interstate river, and thus, there is no need for forming a tribunal. The
Tamil Nadu counsel pointed out that Kerala has an ulterior motive to make a new
dam and keep it under its control. Tamil Nadu fears that the water supply will
be restricted if Kerala builds a new dam and controls it.
Justice A.S. Anand Committee
On 18 February 2010, the
Supreme Court decided to constitute a five-member empowered committee to study
all the issues of Mullaiperiyar Dam and seek a report from it within six
months.[23] The Bench in its draft
order said Tamil Nadu and Kerala would have the option to nominate a member
each, who could be either a retired judge or a technical expert. The
five-member committee will be headed by former Chief Justice of India A. S. Anand to go into all issues
relating to the dam's safety and the storage level. However, the ruling party
of Tamil Nadu, DMK, passed a resolution that it not only oppose the apex
court's decision to form the five-member committee, but also said that the
state government will not nominate any member to it.[24] Tamil Nadu Chief Minister M. Karunanidhi said that immediately after
the Supreme Court announced its decision to set up a committee, he had written
to Congress president asking the Centre to mediate between Kerala and Tamil
Nadu on Mullaperiyar issue.[25] However, Leader of
Opposition J. Jayalalithaa objected to the TN
Government move. She said that this would give advantage to Kerala in the issue.[26] Meanwhile, Kerala Water
Resources Minister N.
K. Premachandran told the state Assembly
that the State should have the right of construction, ownership, operation and
maintenance of the new dam, while giving water to Tamil Nadu on the basis of a
clear cut agreement. He also informed the media that Former Supreme Court Judge
Mr. K. T. Thomas will represent Kerala on the expert panel constituted by
Supreme Court.[27] On 8 March 2010, in a fresh
twist to the Mullaperiyar Dam row, Tamil Nadu told the Supreme Court that it
was not interested in adjudicating the dispute with Kerala before the special
“empowered” committee appointed by the apex court for settling the inter-State
issue.[28] However, Supreme Court
refused to accept Tamil Nadu's request to scrap the decision to form the
empowered committee. SC also criticized the Union Government on its reluctance
in funding the empowered committee.[29]
Notes
1. ^ 'Mullaperiyar: Centre expresses
willingness to act as “facilitator”, the Hindu, November 23, 2011
8. ^ T,
Ramakrishnan (29 October 2011). "A dam steeped in history and controversy". The
Hindu. Retrieved 27 November 2011.
14. ^ Power development in Kerala: electricity projects and generation.
Expert-eyes.org. Retrieved on 2011-11-25.
18. ^ R.
Krishnakumar (Nov. 25 – Dec. 08, 2000). "Over
to the Supreme Court". The Hindu (Chennai,
India).
20. ^ Mullaperiyar: apex court issues
notice to Government . The Hindu. September 9,
2006. Retrieved on 2011-11-25.
23. ^ "Supreme Court constitutes empowered committee to go
into Mullaperiyar issues". The Hindu (Chennai,
India). February 17, 2010.
24. ^ "DMK for keeping away from panel on
Mullaperiyar". The Hindu (Chennai, India).
February 20, 2010.
26. ^ "Jayalalithaa criticises Karunanidhi over
Mullaperiyar issue". The Hindu (Chennai,
India). February 22, 2010.
28. ^ "Tamil Nadu not interested in adjudicating
Mullaperiyar before panel". The Hindu (Chennai,
India). March 8, 2010.
29. ^ "Tamil Nadu plea dismissed, empowered panel on
Mullaperiyar will stay". The Hindu (Chennai,
India). March 30, 2010.
മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട്
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
| മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട് | |
 മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട് | |
| നദി | പെരിയാർ നദി |
|---|---|
| സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് | കേരളം,ഇന്ത്യ |
| ഉയരം | 176അടി |
| വീതി (at base) | 140അടി |
| നിർമ്മാണം തുടങ്ങിയത് | 1867 |
| തുറന്നു കൊടുത്ത തീയതി | 1895 |
കേരളത്തിലെഇടുക്കി ജില്ലയിൽ, പെരിയാർ നദിക്ക് കുറുകേ പണിതിരിക്കുന്ന അണക്കെട്ടാണ്മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട്.ലോകത്തിൽ ഇന്ന് നിലവിലുള്ള ഉയരം കൂടിയ ഭൂഗുരുത്വഅണക്കെട്ടുകളിൽ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്നതാണിത്. നിർമ്മാണകാലഘട്ടത്തിൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ അണക്കെട്ടായിരുന്നു. സുർഖി മിശ്രിതം ഉപയോഗിച്ചു നിർമ്മിച്ച അണക്കെട്ടുകളിൽ ലോകത്ത് നിലവിലുള്ള ഏക അണക്കെട്ട് എന്ന പ്രത്യേകത ഇതിനുണ്ട്. ഇന്ന് ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള അണക്കെട്ടുകളിൽ ഒന്നാണ്. തേക്കടിയിലെ പെരിയാർ വന്യ ജീവി സങ്കേതം, ഈ അണക്കെട്ടിന്റെ ജലസംഭരണിക്ക് ചുറ്റും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. കേരളത്തിൽ തന്നെ ഉത്ഭവിച്ച് അവസാനിക്കുന്ന വൃഷ്ടിപ്രദേശമാണ് അണക്കെട്ടിനുള്ളത്. ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യ ഭരണകാലത്ത്കേരളത്തിലെ പശ്ചിമഘട്ടപ്രദേശത്തുനിന്നും മഴനിഴൽ പ്രദേശങ്ങളായ, മധുര, തേനി തുടങ്ങിയ തമിഴ്ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് ജലസേചനത്തിനായി ജലം എത്തിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ നിർമ്മിച്ചിട്ടുള്ളതാണ് ഈ അണക്കെട്ട്. 1895-ൽ നിർമ്മിച്ച മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട് 999 വർഷത്തേയ്ക്ക് തമിഴ്നാട് പാട്ടത്തിനെടുത്തിരിക്കുകയാണ്.
ഉള്ളടക്കം[മറയ്ക്കുക] |
[തിരുത്തുക]പേരിനുപിന്നിൽ
മുല്ലയാർ, പെരിയാർ എന്നീ നദികളാണ് ഇവിടെ തടുത്തുനിർത്തിയിട്ടുള്ളത്. നദികളുടെ പേരിൽ നിന്നുമാണ് അണക്കെട്ടിന്റെ പേരിന്റേയും ഉത്ഭവം.
[തിരുത്തുക]ചരിത്ര പശ്ചാത്തലം
1789-ലാണ് പെരിയാറിലെ വെള്ളം വൈഗൈ നദിയിൽ എത്തിക്കാനുള്ള ആദ്യ കൂടിയാലോചനകൾ നടന്നത്. തമിഴ്നാട്ടിലെ രാമാനാട് മുത്തുരാമലിംഗ സേതുപതി രാജാവിന്റെ പ്രധാനിയായിരുന്ന മുതിരുള്ളപ്പപ്പിള്ളയാണിതിനു മുൻകൈ എടുത്തത്. അദ്ദേഹം ബ്രിട്ടീഷുകാരുമായി സഖ്യത്തിലായിരുന്നെങ്കിലും സേതുപതി രാജാവ് ബ്രിട്ടീഷുകാരോട് യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ചതുമൂലം പദ്ധതി ആദ്യം നടപ്പിലായില്ല.യുദ്ധം തോറ്റ സേതുപതി താമസിയാതെ സ്ഥാനഭ്രഷ്ടനായി. പ്രദേശം മദിരാശി പ്രസിഡൻസിയുടെ കീഴിലായി. തേനി, മദുര, ദിണ്ടിക്കൽ, രാമനാഥപുരം എന്നിവടങ്ങളിലെ ജലക്ഷാമം ബ്രിട്ടീഷുകാർക്കു തലവേദനയഅയിത്തീർന്നു. ഇതേ സമയം തിരുവിതാംകൂറിലെ പെരിയാറ്റിൽ പ്രളയം സൃഷ്ടിക്കുന്ന കാലാവസ്ഥയും. ബ്രിട്ടീഷുകാർ പെരിയാർ നദിയിലെ വെള്ളം പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ മല തുരന്ന് മദുരയിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വൈഗൈ നദിയിലെത്തിക്കാൻ പദ്ധതിയിട്ടു. ഇതിനായി ജെയിംസ് കാഡ്വെല്ല് എന്ന വിദഗ്ദനെ പഠനം നടത്താനായി നിയോഗിച്ചു (1808)
ജയിംസ് കാഡ്വെല്ലിന്റെ നിഗമനം പദ്ധതിക്കെതിരായിരുന്നു. എങ്കിലും വെള്ളം തിരിച്ചു വിടാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ നിന്ന് ബ്രിട്ടീഷുകാർ പിന്മാറയില്ല. പിന്നീട് കാപ്റ്റൻ ഫേബറിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ മറ്റൊരു പഠനം നടന്നു. ഇതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വെള്ളം തിരിച്ചുവിടാനുള്ള ചെറിയ ഒരു അണക്കെട്ടിന്റെ പണികൾ 1850-ൽ തുടങ്ങി. ചിന്നമുളിയാർ എന്ന കൈവഴിയിലൂടെ വെള്ളം ഗതിമാറ്റി വിടാനായിരുന്നു പദ്ധതി. എന്നാൽ ചില സാഹചര്യങ്ങൾ മൂലം നിർമ്മാണം നിർത്തിവെക്കേണ്ടിവന്നു.
മധുര ജില്ലാ നിർമ്മാണവിദഗ്ദനായ മേജർ റീവ്സ് 1867-ൽ മറ്റൊരു പദ്ധതി മുന്നോട്ടുവച്ചു. പെരിയാറിൽ 162 അടി ഉയരമുള്ള അണകെട്ടി ചാലുകൾ വഴി വൈഗൈ നദിയുടെ കൈവഴിയായ സുരുളിയാറിലേക്ക് വെള്ളമെത്തിക്കാനായിരുന്നു ഈ പദ്ധതി നിർദ്ദേശിച്ചത്. എന്നാൽ നിർമ്മാണവേളയിൽ വെള്ളം താൽകാലികമായി തടഞ്ഞുവക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടുമൂലം പദ്ധതി ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു.
അന്നത്തെ ചീഫ് എഞ്ചിനീയറായിരുന്ന ജനറൽ വാക്കർ നിര്ദ്ദേശിച്ച മറ്റൊരു പദ്ധതിയും സാങ്കേതിക പ്രശ്നങ്ങൾ മൂലം ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. 1882-ൽ നിർമ്മാണവിദഗ്ദരായ കാപ്റ്റൻ പെനിക്യുക്ക്, ആർ സ്മിത്ത് എന്നിവർ പുതിയ പദ്ധതിസമര്പ്പിക്കാനായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. എല്ല പഴയ പദ്ധതികളും പഠനവിധേയമഅക്കിയശെഷം പുതിയതു സമർപ്പിക്കാനായിരുന്നു നിർദ്ദേശം. ഇതനുസരിച്ച് 155 അടി ഉയരമുള്ള അണക്കെട്ടിന് പെനിക്യുക്ക് പദ്ധതി തയ്യാറാക്കി. താഴെ 115.75 അടിയും മുകളിൽ 12 അടിയുമാണ് വീതി. ചുണ്ണാമ്പ്, സുർക്കി, കരിങ്കൽ എന്നിവയുപയോഗിച്ചുള്ള അണക്കെട്ടിനു 53 ലക്ഷം രൂപയായിരുന്നു ചെലവ് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത്. ഈ തുകയുടെ ഏഴുശതമാനം വീതം എല്ലാവർഷവും പദ്ധതിയിൽ നിന്ന് തിരിച്ചുകിട്ടുമെന്നായിരുന്നു കണ്ടെത്തൽ. കൊടും വരൾച്ചയിൽ പൊറുതിമുട്ടിയ ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാർ പദ്ധതി അംഗീകരിച്ചു നിർമ്മാണനിർദ്ദേശം നൽകി.
പെരിയാർ കേരളത്തിലെ നദിയായതിനാൽ പദ്ധതിയനുസരിച്ച് അന്നത്തെ കേരളമായിരുന്ന തിരുവിതാംകൂറിന്റെ സമ്മതം ആവശ്യമായിരുന്നു.വിശാഖം തിരുനാൾ രാമവർമ്മ യായിരുന്നു അന്നത്തെ രാജാവ്. ഒരു കരാറിൽ ഏർപ്പെടാൻ ആദ്യം അദ്ദേഹം സന്നദ്ധനായിരുന്നില്ല. ബ്രിട്ടീഷ് അധികാരികൾ നയപരമായ ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ തിരുവിതാംകൂറിനെ 1886-ൽ ഉടമ്പടിയിൽ ഒപ്പുവെപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. എൻറ ഹൃദയരക്തംകൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഒപ്പുവയ്ക്കുന്നത് എന്നാണ് വിശാഖം തിരുനാൾ മാർത്താണ്ഡവർമ വ്യസനത്തോടെ ഈ കരാറിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്.
[തിരുത്തുക]പെരിയാർ പാട്ടക്കരാർ
1886 ഒക്ടോബർ 29നാണ് മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട് നിർമ്മിക്കാനുള്ള പെരിയാർ പാട്ടക്കരാർ (Periyar lease deed) ഒപ്പുവക്കപ്പെട്ടത്. തിരുവിതാംകൂറിനു വേണ്ടി വി.രാമ അയ്യങ്കാരും മദിരാശിക്കുവേണ്ടി സ്റ്റേറ്റ് സെക്രട്ടറി ജോൺ ചൈൽഡ് ഹാനിംഗ്ടണുമാണ് കരാറ് ഒപ്പിട്ടത്. പെരിയാർ നദിയുടെ ഏറ്റവും ആഴം കൂടിയ അടിത്തട്ടിൽ നിന്ന് 155 അടി ഉയരത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പ്രദേശങ്ങളിൽ വരെ ഉയരുന്ന വെള്ളം ഉപയോഗപ്പെടൂത്താമെന്നായിരുന്നു കരാർ. ഈ വെള്ളം ഉപയോഗപ്പെടുത്താനുള്ള അണക്കെട്ടിന്റെ നിർമ്മാണപ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് കരാർ പ്രകാരം മദിരാശി സർക്കാറിനെ അനുവദിക്കുന്നു. നദിയുടെ 155 അടി ഉയരത്തിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന 8000 ഏക്കർ സ്ഥലവും നിർമ്മാണത്തിനായി 100 ഏക്കർ സ്ഥലവുമാണ് പാട്ടമായി നൽകിയിരിക്കുന്നത്. 999 വർഷത്തേക്കാണ് കരാർ. മദ്രാസ് സർക്കാർ കരാർ പുതുക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നുവെങ്കിൽ വീണ്ടും 999 വർഷത്തേക്ക് കരാർ നൽകേണ്ടിവരും. പാട്ടത്തുകയായി ഏക്കറിനു 5 രൂപതോതിൽ 40,000 രൂപ വർഷം തോറും തിരുവിതാംകൂറിനു ലഭിക്കും .
വെള്ളം മദ്രാസ് സംസ്ഥാനത്തിലെ മധുര, രാമനാഥപുരം എന്നീ ജില്ലകളിലെ ജലസേചനത്തനായി ഉപയോഗിക്കുമെന്നാണ് വ്യവസ്ഥ. കരാറിന്റെ കാര്യത്തിൽ തർക്കമുണ്ടായാൽ ഇരുഭാഗത്തുനിന്നുമുള്ള ഓരോ മദ്ധ്യസ്ഥന്മാരോ അമ്പയർമാരോ ഉൾപ്പെടുന്ന ട്രൈബ്യൂണലിനു വിടാം.
[തിരുത്തുക]നിർമ്മാണം
1887 സെപ്റ്റംബറിൽ നിർമ്മാണപ്രവർത്തനങ്ങൾ തുടങ്ങി[1][2], 1896 ഫെബ്രുവരിയിൽ പൂർത്തിയാക്കി. ആദ്യത്തെ അണക്കെട്ട് നിർമ്മിച്ച് തൊട്ടടുത്ത വെള്ളപ്പൊക്കത്തിൽ തന്നെ ഒലിച്ചുപോയി[3] . പിന്നീട് കല്ലും സുർക്കി ചേരുവയും ഉപയോഗിച്ച് പുതിയ അണക്കെട്ടുണ്ടാക്കുകയായിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷ് ആർമിയിലെ നിർമ്മാണവിദഗ്ദരും തൊഴിലാളികളും ചേർന്നാണ് ഇന്നത്തെ അണക്കെട്ട് നിർമ്മിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഇതോടെ പെരിയാർ തടാകവും രൂപം കൊണ്ടു. വെള്ളം വൈഗൈയിലേക്ക് ഒഴുകിത്തുടങ്ങി.
മദിരാശി സർക്കാരിന്റെ ഗവർണർ കന്നിമാരപ്രഭുവാണ് മരം മുറിച്ച് പദ്ധതി ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തത്. തേക്കടിയിൽ കാര്യാദർശികൾക്കായുള്ള തമ്പുകളും തൊഴിലാളികൾക്ക് തങ്ങാനുള്ള തമ്പുകളും ഉണ്ടാക്കി. കൂറ്റൻ മരങ്ങൾ മുറിക്കുന്നതു തന്നെ ഭഗീരഥപ്രയത്നമായിരുന്നു. രാമനാഥപുരത്തു നിന്നാണ് തൊഴിലാളികൾ ആദ്യം എത്തിയത്. ദിവസം ആറണയായിരുന്നു (38 പൈസ) കൂലി. എന്നാൽ മലമ്പനിയും മറ്റും ഭീഷണിയുയർത്തിയപ്പോൾ കമ്പം, തിരുനെൽവേലി എന്നിവടങ്ങളിൽ നിന്നും തൊഴിലാളികളെ കൊണ്ടുവരേണ്ടിവന്നു. കൊച്ചിയിൽ നിന്ന് പോർത്തുഗീസ് ആശാരിമാരും ഗുജറാത്തിലെ കച്ച്, കോയമ്പത്തൂർ എന്നിവടങ്ങളിൽ നിന്നും കുമ്മായം തേപ്പുകാരേയും കൊണ്ടുവന്നു. അണക്കെട്ട് സ്ഥാപിക്കേണടത്തെ പാറതുരക്കാനായി കൈകൊണ്ട് തുരക്കുന്ന തിരുപ്പുളിയന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും സമയം കൂടുതൽ എടുക്കുന്നതിനാൽ യന്ത്രവൽകൃതകടച്ചിൽ ഉപകരണങ്ങൾ താമസിയാതെ ഉപയോഗിച്ചു തുടങ്ങി.
[തിരുത്തുക]നിർമ്മാണം
1798ൽ രാമനാട് ഭരിച്ചിരുന്ന രാജാവാണ് പെരിയാറിലെ ജലം അണ നിർമ്മിച്ച് മധുര,രാമനാട് എന്നിവിടങ്ങളിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവിടാനുള്ള ആദ്യപദ്ധതി ആവിഷ്ക്കരിച്ചത്.ഇതിനുവേണ്ടിയുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ആരംഭിയ്ക്കുന്നത് 1867ൽ ആണ്.ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാള ഉദ്യോഗസ്ഥനായ മേജർ റീവ്സാണ് 152അടിഉയരത്തിൽ പ്രസ്തുത ആവശ്യത്തിനായി ഡാം നിർമ്മിച്ചത്.അടിത്തറയിൽ 140അടി വീതിയിലാരംഭിച്ച് മുകൾപ്പരപ്പിൽ 8അടിയായി ചുരുങ്ങുന്ന വിധത്തിൽ നിർമ്മിച്ചു.പ്രധാന അണക്കെട്ടിന്റെ വലതുകരയിൽ മല തുരന്നുണ്ടാക്കിയ ചാലിലെ പാറക്കെട്ടിൽ 136അടി ഉയരത്തിൽ ഒഴുകാൻ 10സ്പിൽവേകളും നിർമ്മിച്ചു.1887ൽ ആരംഭിച്ച പദ്ധതി 65ലക്ഷം രൂപ ചെലവഴിച്ചാണ് 1895ൽ പൂർത്തിയാവുന്നത്.50വർഷമായിരുന്നു ഈ അണക്കെട്ടിന്റെ ആയുസ്സായി എൻജീനിയറായ പെനിക്വിക്ക് നിർണ്ണയിച്ചത്.
[തിരുത്തുക]വിവാദം
തമിഴ്നാട് ഭരണകൂടം അണക്കെട്ടിൽ സംഭരിക്കാവുന്ന ജലത്തിന്റെ അളവ് കൂട്ടണമെന്ന് തുടർച്ചയായി ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇത്രയും പഴയ ഒരു അണക്കെട്ടിന്റെ താഴെയുള്ള പ്രദേശത്ത് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുവർക്ക് അത് ഭീഷണിയാകുമെന്നാണ് കേരളത്തിന്റെ വാദം. നിയമപരമായുള്ള പോരാട്ടങ്ങളിലെല്ലാം തമിഴ്നാടിനായിരുന്നു വിജയം. ഇന്ത്യൻ പരമോന്നതകോടതി 2006-ൽ നൽകിയ വിധിപ്രകാരം തമിഴ്നാടിന് കേരളം കൂടുതൽ ജലം സംഭരിക്കാനുള്ള സൗകര്യം ചെയ്തുകൊടുക്കേണ്ടതാണ്. എന്നാൽ കേരളം ഇതിനെതിരേ നിയമസഭയിൽ പാസ്സാക്കിയ ബിൽ കോടതി ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധമെന്നു കാട്ടി തടയുകയും ചെയ്തു.
ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രയായതിനുശേഷവും അതിനുമുമ്പുള്ള കരാർ ഉപയോഗിച്ച് തമിഴ്നാട് ഇവിടുത്തെ ജലം കേരളവുമായുള്ള ഒരു സമവായത്തിനു പുറത്ത് ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നീട് തമിഴ്നാട് ഈ ജലത്തിൽ വൈദ്യുതി ഉത്പാദിപ്പിക്കാനും തുടങ്ങി. 1976-ൽ സി. അച്യുതമേനോൻ മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്ന കാലത്ത് 1886-ലെ കരാറിനെ യാതൊരു ഉപാധികളും കൂടാതെ പുതുക്കി. 1979-ൽ പ്രദേശത്തു നടന്ന ചെറിയഭൂമികുലുക്കങ്ങൾ ഇവിടുത്തെ ജനങ്ങളെ പരിഭ്രാന്തിയിലാക്കി.[അവലംബം ആവശ്യമാണ്] തുടർന്ന് കേന്ദ്ര ഭൌമശാസ്ത്രപഠന കേന്ദ്രം നടത്തിയ പഠനം അണക്കെട്ടിന് റിക്ടർ മാനകത്തിൽ ആറുവരുന്ന ഭൂകമ്പത്തെ താങ്ങാൻ കെൽപില്ലെന്നു റിപ്പോർട്ടു നൽകി. തുടർന്ന് അക്കാലത്തെ ജലനിരപ്പായ 142.2 അടി എന്ന ജലനിരപ്പിൽ നിന്നും തമിഴ്നാട് ജലനിരപ്പ് 136 അടിയായി കുറച്ചു. ജനങ്ങളിലുണ്ടായ പരിഭ്രാന്തി കേരളത്തിനെ 1976-ൽ ഉണ്ടാക്കിയ കരാറിൽ നിന്നും പിന്നോട്ടുപോകുവാൻ കേരളത്തെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. ഇതു തമിഴ്നാട് തുടർച്ചയായി ചോദ്യം ചെയ്യുകയും, കൂടുതൽ ജലം ആവശ്യപ്പെടുകയും കൂടുതൽ പ്രദേശങ്ങൾ മുല്ലപ്പെരിയാർ ജലമുപയോഗിച്ച് ജലസേചനം നടത്തുകയും കൂടുതൽ വൈദ്യുതി ഉത്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള പദ്ധതികൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു. തുടർന്ന് കേരളം ജനങ്ങളുടെ സുരക്ഷയ്ക്കു പുറമേ പെരിയാർ വന്യജീവിസങ്കേതത്തിലുണ്ടാകുന്ന ജൈവജാലനഷ്ടമെന്ന പരിസ്ഥിതിപ്രശ്നം കൂടി മുല്ലപ്പെരിയാർ പ്രശ്നത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി.
കേരളം ജലം നൽകാൻ വിസമ്മതം ഇതുവരെ പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. അവർ ജനങ്ങളുടെ ജീവനുള്ള ഭീഷണിമാത്രമാണ് എതിർപ്പിനുള്ള കാരണമായി കാട്ടുന്നത്. ഒരു സാധാരണ അണക്കെട്ടിന്റെ ആയുസ്സ് 50 മുതൽ 60 വർഷം വരെയാണെന്നും നൂറുവയസ്സുകഴിഞ്ഞതും പഴയസാങ്കേതികവിദ്യ ഉപയോഗിച്ചു പണിഞ്ഞതുമായ മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട് പൊളിച്ചുപണിയെണമെന്നുമാണ് കേരളത്തിന്റെ ആവശ്യം.
മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ടുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങൾ മാത്രം കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ സംസ്ഥാനത്ത് സെൽ രൂപവത്കരിച്ചു. ഇതുവരെ അന്തസ്സംസ്ഥാന നദീജലത്തർക്കങ്ങളും ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളും പരിഹരിക്കാനുള്ള സംവിധാനത്തിൻകീഴിലായിരുന്നു മുല്ലപ്പെരിയാർ വിഷയവും. അണക്കെട്ടിന്റെ ചരിത്രരേഖകൾ, നിയമനടപടികളുടെ വിശദാംശങ്ങൾ തുടങ്ങി എല്ലാക്കാര്യങ്ങളും ഒരു സംവിധാനത്തിൻകീഴിൽ കൊണ്ടുവരികയും പരിശോധിക്കുകയുമാണ് സെല്ലിന്റെ പ്രധാനദൗത്യം. അണക്കെട്ടു സംബന്ധിച്ച് 1860 മുതലുള്ള രേഖകൾ തമിഴ്നാട് ഒരൊറ്റ സംവിധാനത്തിൻകീഴിലാണ് സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നത്. കേരളത്തിലുള്ള രേഖകളാകട്ടെ ജലവിഭവവകുപ്പിലും വൈദ്യുതിവകുപ്പിലും ആർക്കൈവ്സിലും മറ്റു പലയിടങ്ങളിലുമൊക്കെയാണ്. അത് കേരളത്തിന്റെ കേസ് നടത്തിപ്പിനെ പലവട്ടം ബാധിക്കുകയുണ്ടായി. കേസിന്റെ നടത്തിപ്പിന് ആവശ്യമായ സഹായങ്ങളെല്ലാം നൽകുകയെന്നത് പുതിയ സെല്ലിന്റെ ദൗത്യത്തിൽപ്പെടും.
[തിരുത്തുക]അണക്കെട്ടിന്റെ അവസ്ഥ
2000-ൽ പദ്ധതിപ്രദേശത്തുണ്ടായ ഭൂമികുലുക്കത്തോടു കൂടിയാണ് കേരളത്തിന്റെ ആശങ്കകൾ ശതഗുണീഭവിച്ചത്. മുല്ലപ്പെരിയാർ അണക്കെട്ട് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത് ഭ്രംശരേഖകൾക്കുമുകളിലാണെന്നും ചില പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു. അണക്കെട്ട് സുരക്ഷിതമാണെന്ന് തമിഴ്നാട് അവകാശപ്പെടുമ്പോൾ അത് ഭീതിജനകമാണെന്ന് കേരളം പറയുന്നു. സഹായക അണക്കെട്ടായ ബേബി ഡാമും ഭീതിജനകമാണെന്നാണ് കേരളത്തിന്റെ വാദം. എന്നാൽ അണക്കെട്ട് 1922-ലും, 1965-ലും സിമന്റുപയോഗിച്ച് ബലപ്പെടുത്തിയെന്നും ഭയപ്പെടാനൊന്നുമില്ലന്നും തമിഴ്നാടിന്റെ മുഖ്യ എഞ്ചിനീയർ പറയുമ്പോൾ സിമന്റ് പഴയ സുർക്കിക്കൂട്ടിൽ വേണ്ടത്ര ചേരില്ലെന്ന് കേരളത്തിലെ വിദഗ്ദ്ധർ പറയുന്നു. 1902-ൽ തന്നെ അണക്കെട്ട് നിർമ്മാണത്തിന്റെ പ്രധാന കൂട്ടായ ചുണ്ണാമ്പ് ,വർഷം 30.48 ടൺ വീതം നഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നെന്നും ഇപ്പോൾ അത് അനേകം ഇരട്ടിയായി വർദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകുമെന്നുമാണ് കേരളത്തിന്റെ വാദം. 1979- 81 കാലഘട്ടത്തിൽ നടത്തിയ ബലപ്പെടുത്തൽ അണക്കെട്ടിന് ബലക്ഷയം ആണ് വരുത്തിവെച്ചത് എന്ന് ഇതിനെക്കുറിച്ച് പഠിച്ച എം.ശശിധരന്റെ റിപ്പോർട്ടിൽ പറയുന്നു. അണക്കെട്ടിന്റെ ചുറ്റളവിൽ റിക്ടർ സ്കെയിലിൽ നാലിനു മുകളിൽ വരുന്ന ഭൂകമ്പങ്ങൾ അണക്കെട്ടിന് ഗുരുതര ഭീഷണിയാണെന്നും റിപ്പോർട്ടിൽ പറയുന്നു.താൽക്കാലിക ബലപ്പെടുത്തൽ ഇനി നിലനിൽക്കില്ലെന്നും , മറിച്ച് പുതിയ ഡാം മാത്രമാണ് പരിഹാരം എന്നും ഈ റിപ്പോർട്ടിൽ പറയുന്നുണ്ട് [4]
2006 നവംബർ 24-ൽ അണക്കെട്ടിന്റെ സുരക്ഷയെ സംബന്ധിച്ച് പഠിക്കാൻ നാവികസേനാവൃന്തങ്ങൾ എത്തിയെങ്കിലും കേന്ദ്രനിർദ്ദേശത്തെ തുടർന്ന് അവർ പഠനം നടത്താതെ മടങ്ങുകയായിരുന്നു.
==Further reading==
ഇന്ത്യൻ ജല മന്ത്രാലയം, ശേഖരിച്ചത്: 25 ജനുവരി 2011.
Ministry
of Water Resources]
PM steps
into TN-Kerala dam row]
R Kishnakumar,
''Frontline'', Volume 17, Issue 24, November 25 – December 8, 2000]
Roy
Mathew, ''The Hindu'', Tuesday, February 28, 2006]
E R
Gopinath]
P.
Venugopal, ''The Hindu'', Saturday, July 30, 2005 ]
G.K.
Nair, ''Business line'', Tuesday, August 2, 2005]
Parapet
of Mullaperiyar dam damaged, ''The Hindu'',
January 7, 2007]
Arguments by Tamil Nadu and Counter Arguments]
Write-Up
about "If dam collapsed"]
Surkhi
Mortar
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ